Kerstavond

Het opknappen van het huis verliep moeizaam. We kregen veel hulp, maar er was ook erg veel te doen. In december was het eindelijk zo ver dat we de vloer konden laten leggen en ons bed konden laten bezorgen. Snel nog even een koelkast uitzoeken en het geërfde gasfornuis laten aansluiten door een goede vriend, toen konden we erin. Op de rest van onze spullen moesten we nog even wachten. Precies op kerstavond sliepen we voor het eerst in ons nieuwe huis. Op dat moment was ik ziek, iets dat bijna nooit gebeurt. Het was of ik het toestond op dat moment: ik had een paar dagen vrij, we konden in ons huis en ik had zo schoon genoeg van de mensen om ons heen die ons alsmaar vertelden was er nog in het huis moest gebeuren, waardoor het steeds weer langer duurden voor we er echt konden gaan wonen. Nu was het genoeg. Zo kwam het dat we - wat ik eigenlijk heel graag wilde - de kerstdagen met z'n tweetjes in ons nieuwe huis doorbrachten, vrijgesteld van het reizen naar familie. Beer was superlief: hij kookte, waste af en vertroetelde me als een klein kind. Ik voelde me supergeborgen bij hem. Na alle verf, lijm, stof en andere troep begon ons huisje eindelijk gezellig te worden. Als verrassing had mijn schoonmoeder een kerstboompje in onze keuken gezet:





















Eén van de eerste dingen die ik deed om ons nieuwe huis gezellig te maken, was het maken van een slinger van alle kerst- en verhuiskaarten die we van familie en vrienden hadden gekregen. Toen een paar weken later onze meubels e.d. kwamen, klapten we als eerste Beers grote tafel uit. Op zijn studentenkamer had die altijd ingeklapt gestaan. Als er bezoek kwam, klapten we de tafel half uit en dan stond daarmee de hele kamer vol. Nu kan hij standaard royaal en gastvrij uitgeklapt staan. Dit moet een centraal punt van gezelligheid worden in onze woonkamer. Een plek om rustig te lezen, maar ook om met vrienden te eten, te praten of een spelletje te doen.